Daar zijn we weer!!!

Het eerste bericht is al even geleden. We zijn inmiddels aan de laatse paar dagen van onze vakantie in Costa Rica.
Monteverde was de volgende bestemming na ons vorige verslag. Een lange rit vol hobbels bracht ons daar! We sliepen in het Von Trapp hotel, dat ons een beetje aan Oostenrijk liet denken. In Monteverde regent het veel en zo ook tijdens ons bezoekje. Monteverde is de grondlegger geweest van het ziplinen in Costa Rica, dus dat moesten we uiteraard gaan testen. Helaas voor ons kwam het bakken uit de lucht, de begeleiders waren ook niet zo blij met de regen wat er voor zorgde dat alles in een rap tempo ging, maar goed het mocht de pret niet helemaal drukken, want het was gaaf om door/boven het regenwoud te ziplinen. En je snapt wel nadat we klaar waren stopte de regen ook, haha.
In Monteverde hebben ook de morning birdwatch gedaan, veel vogels gezien waar onder de beroemde Quetzal!
Na drie nachten in Monteverde was het tijd om weer verder te gaan, onze volgende halte was in de buurt van Uvita aan de Pacifische kust.
De Rio Tico lodge lag mooi verborgen, bijna aan het einde van een uiteraard hobbelige weg. Hartelijk ontvangen daar door Cees die gelijk voor ons een boottocht naar de Walvissen heeft geregeld. We moesten echter nog een nachtje wachten, want de boot voor de volgende dag was al vol helaas.
Het was het wachten waard, want we hebben een aantal walvissen gezien samen met hun jong. Helaas geen spectaculaire sprongen uit het water, maar om ze zo te zien was al mooi genoeg. We bleken ook een goede schipper te hebben en het juiste bootje, want we waren de enige boot die door een "grot" heen ging, beetje eng maar wel gaaf.
De volgende halte voor ons was vervolgens San Gerado de Dota, ons hotel lag midden in dit gebied a 2200m hoog. Voordat we daar kwamen moesten we eerste stijgen tot 3400m hoog, onze Jimny kon het nog net aan ;-).
Dit gebied is bekend om de beroemde Quetzal. De man van de receptie gaf ons een map met een aantal mooie wandelingen. Daar zijn we de volgende ochtend enthousiast aan begonnen. De wandeling naar de watervallen was het mooiste en bleek ook de moeilijkste. Pfff dat was wel even een klimmetje. Mooie wandelingen, maar geen Quetzal te bekennen. Niels raakte is gesprek met iemand van het hotel en die vertelde dat er rondom het gebied van hotel (waaronder de tocht naar de watervallen) rond deze tijd geen Quetzal te vinden is, duhhhh had die vent ons van gisteren ook wel mogen vertellen. Deze man was wel zo aardig om een route te tekenen waar we ze wel konden vinden. De volgende dag vroeg weer er uit en op pad gegaan. We hebben er drie in totaal gezien, dus ons tripjenwas niet voor niets!
Na de wandeling was het tijd voor onze volgende overnachting in Turrialba. De gelijknamige vulkaan was volgens de boeken momenteel niet toegangelijk, dus besloten we naar een andere te gaan, de Irazu Vulkaan, de hoogste van Costa Rica, de plaatjes beloofden ons een groen kratermeer...
De vulkanen waren mooi, de hoogte ook a 3440m hoog, echter geen groen krater meer. Op de terug weg even gestopt bij het Ranger Station en gevraagd hoe het zat.
Kennelijk was het water verdampt (de vulkaan zou een cyclus doorgaan) en over een jaar of twee zou hij weer onder water staan, dusssss..
Ach ja was wel een mooie rit en dag, de logde waar we hebben overnacht was ook prima met een prachtig uitzicht!
Nou en nu zitten we aan de Caribische kust te genieten van het mooie weer en de mooie stranden. Hier kunnen we nog een paar dagen uitrusten voordat we weer naar huis gaan!

Pura Vida!

See ya back at home!